در حالی که طول عمر آنها به ما این امکان را می داد که از استعدادهای آنها قدردانی کنیم، از هر تورنمنت و هر سالی که می گذشت لذت ببریم، همچنین ما را دچار یک احساس امنیت کاذب کرد، به این فکر که آنها همیشه آنجا خواهند بود، حتی اگر مصدومیت ها منجر به غیبت های طولانی در سال های بعد شد. آنها برمی گشتند. همیشه برمی گشتند.
فدرر اولین بار از 20 گرند اسلم خود را در سال 2003 برد، زمانی که مردم با جدیدترین گوشی نوکیا هیجان زده بودند و قبل از اینکه ایالات متحده و بریتانیا جنگی را در عراق به راه بیندازند. فدرر یک حرفه حرفه ای که 24 سال به طول انجامید، در زندگی ورزشی ما ثابت شده بود. در حالی که همه ما — آرام و آهسته — بزرگتر می شدیم، فدرر هنوز داشت بازی می کرد، همچنان می برد، هنوز زمان را نادیده می گرفت، و ما را فریب می داد که نه دنیا و نه ما تغییر کرده ایم. کهبسیار
فدرر با اعلام اینکه بعد از مسابقات لیور کاپ هفته آینده در لندن به کار خود ادامه خواهد داد، گفت: “باید تشخیص دهم که زمان پایان دادن به دوران رقابتی من فرا رسیده است.”
“من سخت کار کرده ام تا به فرم رقابتی کامل برگردم. اما ظرفیت ها و محدودیت های بدنم را نیز می شناسم و پیام آن اخیرا برای من واضح بوده است.”
سوئیسی از تابستان گذشته ویمبلدون بازی رقابتی نداشته است، پس از آن سومین عمل جراحی زانو را انجام داد که در نهایت یکی از باورنکردنی‌ترین دوران حرفه‌ای تنیس را مجبور کرد بدون شکوفایی که شاید شایسته آن بود، به پایان برسد.
فدرر اولین مردی بود که 20 عنوان گرند اسلم را به دست آورد. با این حال، هیچ مرد دیگری به اندازه هشت عنوان قهرمانی خود در ویمبلدون، به تعداد (429) بازی نکرده یا به تعداد مسابقات گرند اسلم (369) برنده نشده است. او این ورزش را با 103 عنوان و تنها پس از جیمی کانرز در دوران باز و بیش از 130 میلیون دلار جایزه ترک کرد.
در طی یک دوره پنج ساله در اوایل قرن، زمانی که فدرر 12 گرند اسلم از 18 گرند اسلم را برد، معنای درخشش تنیس در بازی مردان را دوباره تعریف کرد.
بسیاری از رکوردهای برجسته او توسط رافائل نادال یا نواک جوکوویچ شکسته شده است، استعدادهای برجسته دیگری که بعداً برجسته شدند و 15 سال گذشته را به دوران طلایی ورزش تبدیل کردند.
فدرر 310 هفته را به عنوان مرد شماره یک جهان سپری کرده بود. جوکوویچ از این موفقیت پیشی گرفته است. نادال اکنون 22 عنوان قهرمانی دارد و جوکوویچ 21 عنوان.
این احتمال وجود دارد که روزی تمام رکوردهای فدرر شکسته شود، اما اعداد و ارقام تنها نشان دهنده کسری از نبوغ فدرر هستند. جستجوی گوگل در آمار او، عظمت و جذابیت او را توضیح نمی دهد. این مردی است که 19 سال متوالی برنده جایزه مورد علاقه هواداران در جوایز پایان سال ATP شده است.
فدرر نه تنها به این دلیل که برد، بلکه به خاطر روشی که برنده شد، به خاطر نحوه بازی اش تحسین می شود. هیچ کس مثل او به دادگاهی لطف نکرده است. آیا ما دوباره مانند او را خواهیم دید؟ شاید، اما این می تواند یک بازیکن باشد.
آیا فورهند بهتری در بازی وجود داشته است؟ بک هند شیرین تر؟ سرویس موثرتر؟ حداقل در بازی مردان، سرویس ویلیامز به‌عنوان بهترین سرویس‌های موجود شناخته می‌شود. کسی ورزش با این زیبایی انجام داده؟
“هیچ کس هرگز مانند آن تنیس بازی نمی کند، غیرممکن است. این فقط کمال است. حرکت، زمان بندی، همه چیز عالی است و این باور نکردنی است.”
فدرر در زمان نگارش مقاله مرد جوانی بود، اما قبلاً در 25 سالگی از او به عنوان بزرگترین اثری که تا به حال وجود داشته صحبت می‌شد و نه فقط والاس.
البته بازیکنان خوبی در این تور حضور داشتند، اما هیچ کس نمی توانست به طور مداوم با شوت زدن فدرر و هوش داخل زمین زندگی کند. اون خیلی خوب بود
شش سال قبل از انتشار مقاله والاس، هیچ کس فکر نمی کرد رکورد پیت سامپراس با 14 عنوان گرند اسلم شکسته شود – سپس فدرر آمد و بعدها نادال و جوکوویچ به او پیوستند تا “سه بزرگ” را تشکیل دهند.
اکنون، البته، کسانی هستند که استدلال می کنند که نادال ثابت کرده است که بهترین بازیکن تمام دوران است، یا اینکه جوکوویچ بازیکن همه کاره بهتری است. شاید، شاید.
توازن قوا ممکن است تغییر کرده باشد، اما چیزی که نمی توان انکار کرد این است که نه نادال و نه جوکوویچ به اندازه سوئیس از نظر زیبایی شناختی خوشایند نیستند.
تماشای بازی فدرر به صورت سه بعدی – و هنوز زمان کافی برای صحبت در مورد سبک او در زمان حال وجود دارد – برای مسحور شدن. ببخشید، لحظه خاصی بود من آنجا بودم لحظه‌ای که می‌توان آن را برای نوه‌ها یا هر کسی که گوش می‌دهد گفت و بازگو کرد. هیچ کس باعث نشده است که انجام ورزش در بالاترین سطح آنقدر بی دردسر به نظر برسد.
تاریخچه تاریخ ورزش فدرر را در کنار بازیکنانی مانند مایکل جردن، محمد علی، تایگر وودز و البته سرنا ویلیامز قرار خواهد داد. تغییر دهندگان بازی همه کسانی که از ورزش خود فراتر رفتند، که سال ها پس از بازنشستگی درباره آنها صحبت خواهد شد و نسلی پس از دیگری الهام بخش است.
تنیس در حال ورود به آینده جدیدی است. فدرر به زودی بازنشسته خواهد شد، نادال در 36 سالگی بعید به نظر می رسد که به همان سن دوست و رقیب خود بازی کند، سابقه مصدومیت او چنین بوده است، و جوکوویچ 35 ساله است، هنوز هم می تواند عناوین مهم بیشتری را به دست آورد، اما به هر حال پیر می شود. .
می دانستیم که یک روز این اتفاق خواهد افتاد. اما همانطور که می دانیم، سازگاری با تغییر زمان می برد.
