سرنا ویلیامز بزرگ تنیس بازنشستگی قریب الوقوع خود را اعلام کرد

در مقاله‌ای که روز سه‌شنبه توسط مجله ووگ منتشر شد، و یک پست در اینستاگرام – انواع ارتباطات مستقیم با طرفداران که این روزها مورد علاقه افراد مشهور است، مقوله‌ای که او قطعاً با آن مطابقت دارد – ویلیامز در جدول زمانی آخرین مسابقه خود کاملاً مشخص نبود. اما او اینطور به نظر می رسید که انگار می تواند در مسابقات آزاد آمریکا باشد که در آگوست آغاز می شود. 29 در نیویورک.

«زمانی در زندگی فرا می رسد که باید تصمیم بگیریم در مسیر دیگری حرکت کنیم. اون زمان همیشه سخته وقتی یه چیزی رو خیلی دوست داری. خدای من، من از تنیس لذت می برم. اما اکنون، شمارش معکوس آغاز شده است.» ویلیامز که ماه آینده 41 ساله می شود، در اینستاگرام نوشت. “من باید روی مادر بودن، اهداف معنوی‌ام و در نهایت کشف سرنای متفاوت، اما به همان اندازه هیجان‌انگیز تمرکز کنم. من از این چند هفته آینده لذت خواهم برد.»

ویلیامز، یکی از بزرگترین و موفق ترین ورزشکاران تاریخ ورزش خود – یا هر ورزش دیگری – در این مقاله نوشت که کلمه “بازنشستگی” را دوست ندارد و ترجیح می دهد این مرحله از زندگی خود را “در حال تکامل” بداند. از تنیس گرفته تا چیزهای دیگری که برای من مهم هستند.”

“درد زیادی احساس می کنم. این سخت ترین چیزی است که می توانم تصور کنم. من از آن متنفرم. من از اینکه باید سر این چهارراه باشم متنفرم.» مدام با خودم می گویم، ای کاش برایم آسان بود، اما اینطور نیست. من پاره شده ام: من نمی خواهم تمام شود، اما در عین حال برای چیزهای بعدی آماده هستم.”

اینکه او به طور علنی به پایان روزهای بازی خود فکر می کند، با توجه به سن او – 10 عنوان قهرمانی گرند اسلم او پس از 30 سالگی بی نظیر است – سابقه مصدومیت و رکورد اخیرش: یک پیروزی در یک مسابقه انفرادی 12 ماه گذشته (این برد دوشنبه به تورنتو رسید؛ او قرار است دوباره چهارشنبه بازی کند).

«سرنا ویلیامز یک استعداد نسلی است، اگر نگوییم چند نسلی، که تأثیر عمیقی بر بازی تنیس داشت، اما حتی تأثیر بیشتری بر زنان در ورزش، تجارت و جامعه داشت. در زمانی که ملت ما و جهان با مسائل اساسی هویت دست و پنجه نرم می‌کنند، سرنا پس از شکستن موانع بی‌شماری بر سر راه شرکت و موفقیت نهایی خود، به عنوان نمونه‌ای منحصر به فرد از بهترین‌های بشریت ایستاده است.» او میراثی پاک نشدنی از لطف و ظرافت به جا می گذارد که الهام بخش ورزشکاران زن و مرد برای نسل های بسیاری خواهد بود. ما نمی توانیم به اندازه کافی از او برای تمام کارهایی که برای ورزش ما انجام داده تشکر کنیم.”

وضعیت ویلیامز به عنوان یک ورزشکار و یک پیشگام برای همه آشکار است.

او اولین زن سیاهپوست پس از آلثیا گیبسون در سال 1958 بود که یک عنوان گرند اسلم را به دست آورد. ویلیامز و خواهر بزرگترش، ونوس که هفت بار قهرمان انفرادی اصلی شد، به گسترش مخاطبان این ورزش و جذب بازیکنان جدید کمک کردند.

“من با تماشای او بزرگ شدم. منظورم این است که این دلیلی است که من تنیس بازی می کنم. تنیس که عمدتاً یک ورزش سفیدپوست است، قطعا کمک زیادی به این بازی کرد، زیرا دیدم شخصی که شبیه من بود بر بازی مسلط بود. و این باعث شد باور کنم که می‌توانم تسلط داشته باشم.»

کریس ویدمایر، سخنگوی انجمن تنیس ایالات متحده، گفت که این سازمان “با این فرض عمل خواهد کرد که این آخرین تنیس اوپن سرنا ویلیامز خواهد بود.”

این آخرین رویداد گرند اسلم سال است و او شش بار برنده شده است، آخرین بار در سال 2014، به همراه هفت عنوان قهرمانی در ویمبلدون و اوپن استرالیا، به اضافه سه عنوان در اوپن فرانسه، در طول حرفه ای که به خاطر اوج و موفقیتش قابل توجه است. طول عمر آن

او همچنین صاحب 14 قهرمانی گرند اسلم دونفره است که همگی با ونوس برنده شده است. 1، برنده ده ها جام و تسلط بر تنیس برای حرکات کششی – داستانی که در فیلم برنده اسکار “شاه ریچارد” روایت می شود.

ونوس که 42 ساله است و هنوز در حال رقابت است، اولین نفری از خانواده بود که موفق شد به اولین فینال گرند اسلم خود در US Open در سال 1997 برسد. اما این سرنا بود که خیلی زود از خواهرش پیشی گرفت و در سال 1999 اوپن آمریکا را در 17 سالگی برنده شد و سپس 22 پیروزی دیگر را به آن اضافه کرد (ونوس هفت عنوان اصلی تک‌نفره را به دست آورد) و در نهایت خود را به عنوان یک سوپراستار بی‌نظیر تثبیت کرد. ، که به خاطر استعدادی بسیار بیشتر از او با یک راکت در دست شناخته می شود.

ویلیامز جوان‌تر با سرویس‌های مؤثری که تا به حال بوده مسلح شده بود، فورهندها و بک‌هندهای قدرتمند، غرایز و سرعتی که به او اجازه می‌داد هر اینچ از زمین را بپوشاند و در یک پلک از دفاع به حمله تبدیل شود، و اراده رشک‌انگیز برای پیروزی. این میل سرسختانه برای بهترین بودن به او کمک کرد تا بهترین باشد – و همچنین گاهی اوقات او را با داوران صندلی در طول مسابقات دچار مشکل می‌کرد، که بدنام‌تر از همه در فینال آزاد US 2018 بود که به نائومی اوزاکا، زنی که بیش از یک دهه جوان‌تر بود، شکست خورد. بت دادن به ویلیامز، مانند بسیاری از بازیکنان امروزی.

فید رسمی توییتر برای ویمبلدون این پیام را روز سه شنبه بالای عکس ویلیامز منتشر کرد: «بعضی ها بازی می کنند. دیگران آن را تغییر می دهند.»

“من به خصوص دوست ندارم به میراثم فکر کنم. از من در مورد آن زیاد سوال می شود و هیچ وقت نمی دانم دقیقا چه بگویم. اما می‌خواهم فکر کنم که به لطف فرصت‌هایی که برای من فراهم می‌شود، زنان ورزشکار احساس می‌کنند که می‌توانند خودشان در زمین باشند.» “آنها می توانند با تهاجمی بازی کنند و مشت های خود را تلمبه کنند. آنها می توانند قوی و در عین حال زیبا باشند. آن‌ها می‌توانند هرچه می‌خواهند بپوشند و آنچه می‌خواهند بگویند و با لگد بزنند و به همه آن افتخار کنند.»

این آمریکایی بیش از هر زن یا مرد دیگری عناوین انفرادی گرند اسلم را در دوران حرفه ای کسب کرده است. فقط یک بازیکن، مارگارت کورت، 24 بازیکن بیشتر جمع آوری کرد، اگرچه این بازیکن استرالیایی در دوره آماتور بخشی از بازی خود را برد.

«اگر بگویم که آن رکورد را نمی‌خواهم، دروغ می‌گویم. بدیهی است که دارم. اما روز به روز، واقعاً به او فکر نمی کنم. ویلیامز گفت: اگر در فینال گرند اسلم شرکت کنم، بله، به این رکورد فکر می کنم. “شاید من بیش از حد به آن فکر کردم و این کمکی نکرد. آن طور که من آن را می بینم، باید بیش از 30 گرند اسلم می داشتم.

اما ویلیامز در ادامه نوشت: «این روزها، اگر مجبور باشم بین ساختن رزومه تنیس و ساختن خانواده‌ام یکی را انتخاب کنم، دومی را انتخاب می‌کنم.»

او و همسرش الکسیس اوهانیان، یکی از بنیانگذاران Reddit، یک دختر به نام المپیا دارند که 5 ساله می شود. 1.

“باور کنید، من هرگز نمی خواستم بین تنیس و خانواده یکی را انتخاب کنم. من فکر نمی‌کنم این عادلانه باشد.» ویلیامز که در زمان قهرمانی اوپن استرالیا در سال 2017 برای آخرین جام گرند اسلم باردار بود، گفت. “اگر من یک پسر بودم، این را نمی نوشتم زیرا در حالی که همسرم در حال انجام کارهای فیزیکی برای گسترش خانواده ما بود، در آنجا بازی می کردم و برنده می شدم.”

ویلیامز گفت که او و اوهانیان می خواهند بچه دومی داشته باشند و نوشت: «قطعاً نمی خواهم دوباره به عنوان یک ورزشکار باردار شوم. من باید دو پا در تنیس یا دو فوت بیرون باشم.”

او پس از مجروح شدن در بازی دور اول خود در ویمبلدون در سال 2021، حدود یک سال از تور دور بود. او در ژوئن امسال به مسابقات انفرادی در کلوپ آل اینگلند بازگشت و در دور اول شکست خورد.

متأسفانه امسال برای بردن ویمبلدون آماده نبودم. ویلیامز در مقاله‌اش نوشت: و نمی‌دانم برای پیروزی در نیویورک آماده باشم یا نه. اما من سعی خواهم کرد.

ویلیامز در مقاله Vogue اشاره کرد که US Open آخرین تورنمنت او خواهد بود، اما به صراحت این را نگفته است.

ویلیامز نوشت: “من به دنبال لحظات تشریفاتی و نهایی در زمین بازی نیستم.” “من در خداحافظی وحشتناک هستم، بدترین حالت جهان.”

(AP)