از میان تمام اختلافات طولانی مدت در باستان شناسی، تعداد کمی از محققان به این مسئله اهمیت می دهند که چه زمانی انسان ها به قاره آمریکا رسیده اند. در بسیاری از قرن گذشته، نظریه حاکم بر این بود که در حدود 11500 سال پیش یا در حدود 11500 سال پیش، شکارچیان بازی های بزرگ از آسیا به سمت آمریکای شمالی از طریق یک پل خشکی بر روی تنگه برینگ عبور کردند، از یک راهرو بین یخچال های طبیعی آویزان شدند و در کمتر از یک هزاره به نوک آمریکای جنوبی رسیدند.
با این حال، در طول سه دهه گذشته، تحقیقات باستان‌شناسی به طور فزاینده‌ای روشن کرده است که فرهنگ‌های بسیار قدیمی‌تری که بین ۲۴۵۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش در قاره آمریکا مستعمره شده‌اند، پیش از شکارچیان بوده‌اند.
این هفته یک مطالعه آکادمیک جدید حتی آن زمان‌بندی مهاجرت را با پیشنهاد اینکه آنچه اکنون در مرکز-غرب برزیل است، در اوایل 27000 سال پیش مستقر شده بود، یافته‌ای که این نظریه را تقویت می‌کند که اجداد ما در دوره پلیستوسن که حدود 11700 سال پیش به پایان رسید در این قاره ساکن بوده‌اند. این دوره به دلیل چرخه های متعدد شکل گیری و ذوب یخبندان، عصر یخبندان نیز نامیده می شود.
نتیجه گیری مقاله که در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است، بر اساس تجزیه و تحلیل یک منبع غیرمحتمل است: سه استخوان از یک تنبل زمین غول پیکر منقرض شده. فسیل‌هایی که 28 سال پیش در پناهگاه صخره‌ای سانتا الینا حفاری شدند، شبیه به صفحات سخت و پوسته‌دار، به نام استئودرم، که پوست آرمادیل‌های امروزی را زره می‌کنند، نشان داد که به آویزهای اولیه تغییر یافته‌اند، با بریدگی‌ها و سوراخ‌هایی که به گفته محققان فقط توسط افراد ایجاد شده است.
آوریل ناول، باستان شناس دوران پارینه سنگی در دانشگاه ویکتوریا که در این پروژه مشارکت نداشت، گفت: «این یک مطالعه واقعاً قابل توجه است، زیرا به مجموعه رو به رشدی از داده ها در مورد قدمت اشغال انسان در قاره آمریکا می افزاید. همچنین اهمیت زیور آلات شخصی را نشان می دهد.
تنبل غول پیکر زمین برای اولین بار 35 میلیون سال پیش در آمریکای جنوبی ظاهر شد. برخی از گونه‌ها به وزن فیل‌های امروزی بودند و در حالی که روی پاهای عقب خود بزرگ می‌شدند، بیش از 10 فوت قد داشتند. علفخوار غول پیکر، یکی از خویشاوندان دور تنبل درخت امروزی، دارای آرواره های عظیم و اندام های پنجه ای قدرتمند بود، و ممکن است الهام بخش نقشه نگاری باشد، جانوری افسانه ای که در افسانه های آمازون، عادت بدی داشت که سر انسان ها را بچرخاند و آنها را ببلعد. تنبل غول پیکر حدود 11000 سال پیش از این قاره ناپدید شد، اما فسیل های فراوانی باقی مانده است.
سه روش قدمت گذاری که بر روی سه لایه رسوب، استئودرم و ذرات زغال چوب در سانتا الینا اعمال شد، نشان داد که انسان ها برای اولین بار در حدود 27000 تا 23000 سال پیش روی قدیمی ترین و عمیق ترین لایه اثر گذاشتند. به گفته محققان، از آن زمان، مردم در زمان‌های مختلف این پناهگاه را اشغال کرده‌اند: از 17000 تا 13000 سال پیش در لایه میانی و پس از 6000 سال پیش در لایه بالایی. سوال بزرگ این است که آیا این آثار توسط انسان ها در طول همزیستی خود با تنبل ها ساخته شده است؟ Mirian Liza Alves Forancelli Pacheco، نویسنده این مطالعه و باستان شناس در دانشگاه فدرال سائو کارلوس در برزیل گفت.
به شکل مثلث و قطرات اشک، سه استخوان تنبل عجیب و غریب یافت شده در عمیق ترین لایه به نظر می رسید صاف و سوراخ شده باشند. حفره‌های کامل یا جزئی به وضوح در نزدیکی لبه‌ها حفر می‌شدند، گویی برای رزوه‌کشی روی یک رشته طراحی شده بودند. پاچکو گفت.
نشانه‌های میکروسکوپی نشان می‌دهد که استئودرم‌ها و حتی سوراخ‌های آنها توسط دست انسان خراشیده شده است. تایس رابیتو پانسانی، دیرینه شناس در دانشگاه فدرال سائو کارلوس و اولین نویسنده این مقاله، گفت: نه سایش طبیعی و نه نیش حیوانات نمی توانند بافت و شکل آنها را توضیح دهند. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان داد که خراش هایی در جهات مختلف و گودهای ابزار سنگی چند روز تا چند سال پس از مرگ تنبل ها، اما قبل از فسیل شدن استخوان ها ایجاد شده است.
دکتر دکتر می گوید: «از نظر ما، انسان های اولیه که در پناهگاه زندگی می کردند، استخوان ها را به زیور آلات شخصی، احتمالاً آویزها، تبدیل کردند که به مرور زمان به دلیل استفاده زیاد فرسوده شدند. پانسانی گفت. این باعث می شود که آنها قدیمی ترین جواهرات شناخته شده کشف شده در قاره آمریکا و تنها ریزه کاری های موجود در پرونده باستان شناسی باشند که از استخوان تنبل غول پیکر ساخته شده اند.
مرسدس اوکومورا، باستان شناس دانشگاه سائوپائولو، می گوید: نویسندگان شواهد بسیار قانع کننده ای برای اصلاح انسان زایی استخوان های تنبل نشان می دهند. چنین مطالعه‌ای می‌تواند به روشن کردن استفاده از تزئینات توسط آمریکایی‌های اولیه، و همچنین در مورد تعامل بین انسان‌های گذشته و مگافون در قاره آمریکا کمک کند.
برای هزاران سال، دکتر. نوول خاطرنشان کرد، بدن انسان مکانی برای ایجاد و بیان هویت فردی و گروهی بوده است و آثاری مانند بابل‌های تنبل غول‌پیکر نقشی حیاتی در این فرآیند ایفا می‌کنند. او گفت: “من عاشق این واقعیت هستم که این مهره ها به دلیل بند انداختن یا مالش روی پوست، پارچه یا سایر مهره ها به شدت ساییده می شوند.” “این از ارزش این اشیاء سخن می گوید. این نشان می دهد که آنها برای مدت طولانی پوشیده شده اند.
