گوترش از پناهندگان مستقر در نیویورک بازدید کرد و از جهان خواست که در همبستگی در کنار هم بایستند |

«مانند میلیون‌ها پناهنده در سراسر جهان، آنها به ایجاد زندگی جدید، رفاه و تنوع غنی برای جوامع میزبان خود کمک می‌کنند. ما باید به حمایت از آنها ادامه دهیم.”

آقای. گوترش که از سال 2005 تا 2015 کمیساریای عالی سازمان ملل در امور پناهندگان بود، بر نقش حیاتی کشورهای توسعه یافته در پذیرش پناهندگان و فراهم کردن فرصت ها برای آنها، از هر کسی که هستند، از هر کجا که آمده اند، و هر زمان که مجبور به فرار می شوند، تاکید کرد. پیام رسمی به مناسبت روز جهانی پناهندگان، روز دوشنبه.

زندگی در برزخ

آقای. اولین توقف گوترش در بروکلین بود، جایی که او از سوزان الشماری، یک پناهنده عراقی که در سال 2010 به همراه خانواده اش از بغداد به قاهره، مصر گریخت.

آنها که در آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) ثبت شده بودند، بعداً توانستند در کالیفرنیا اسکان داده شوند و از آنجا با کمک بیشتر، راهی نیویورک شدند.

خانم. الشماری به دبیرکل گفت که با بزرگ شدن در جنگ، می‌خواهد بتواند از پناهندگان دیگر حمایت کند. با این روحیه، او در حال حاضر در یک سازمان غیردولتی (NGO) کار می کند – که اخیراً با مدرک کارشناسی ارشد دانشگاه فارغ التحصیل شده است.

“هر روز فکر می کنی که آخرین روز خواهد بود. و این فقط یکی از آن چیزها نیست… به معنای واقعی کلمه می تواند آخرین شما باشد. وقتی با خانواده ام به مصر رفتم، حضور در آنجا به عنوان پناهنده در بلاتکلیفی نیز برایم سخت بود. بنابراین، مهاجرت به ایالات متحده، همان‌قدر که نعمت بزرگی بود، چند سال طول کشید تا بتوانم این را تنظیم کنم که «فردا نمی‌میرم». الشماری گفت.

شانس دوم

خانم گفت که اسکان مجدد فرصت “فرصت دوم” را برای کسانی که مجبور به فرار هستند فراهم می کند. الشماری.

او گفت: “اوردن پناهندگان یک اقدام نجات دهنده است و این چیزی است که هر رهبر و هر کشوری باید در آن مشارکت داشته باشد و پاسخگو باشد.”

پناهنده عراقی که فرصت تحصیل خوب، خانه امن جدید و تسلط به زبان کشور میزبان خود را به دست آورده بود، اذعان کرد که او “یکی از افراد خوش شانس” است.

“من می توانم از تجربه شخصی خود بگویم … آمدن به کشوری که بلد نیستی، به زبانی که بلد نیستی، آسان نیست. پدر و مادرم هر دو مهندس بودند در عراق و [now] آنها نمی توانند با مدرک خود کار کنند.” الشماری توضیح داد.

او معتقد بود که «اگر کسب‌وکارها ابتکار عمل بیشتری داشته باشند، پناهندگان را استخدام کنند و فرصت‌های بیشتری برای مهاجران ایجاد کنند، کمک خواهد کرد».

هر روز فکر میکنی که آخرین روز خواهد بود – اسکان مجدد پناهندگان عراقی

“می بینید، برخی لهجه آنها را می شنوند، می شنوند که انگلیسی خوب صحبت نمی کنند و می گویند، “فکر نمی کنم این کار درست شود”.

آواره در عراق

بر اساس آخرین داده های سازمان ملل، در حال حاضر حدود 1.2 میلیون آواره داخلی (آوارگان داخلی) در عراق از بین بیش از شش میلیون نفر که در ابتدا به دلیل خشونت های شبکه تروریستی داعش از سال 2014 تا 2017 آواره شده اند.

در همین حال، عراق میزبان بیش از 290000 پناهجو از سوریه و سایر کشورها بوده است – عمدتاً در اقلیم کردستان که در اوایل سال 2020 25 کمپ از 26 اردوگاه این کشور را در خود جای داده بود.

در آمریکا مستقر شد

آقای. گوترش سپس به کوئینز رفت تا از یک زوج پناهنده افغان به نام های شفیع الیف و روهینا سوفی زادا دیدن کند که با چای سبز تند و غذاهای سنتی افغانی از او استقبال کردند.

صحبت کردن روی فنجان های آنها، آقای. الیف فاش کرد که در سال 1992، زمانی که او پنج ماهه بود، خانواده‌اش به مدت 40 روز پیاده روی کردند تا در پاکستان پناهندگی بگیرند – جایی که بیش از 10 سال در آنجا ماندند.

آنها در کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ثبت نام کردند که بعداً به آنها کمک کرد تا داوطلبانه در سال 2002 به افغانستان بازگردند. آژانس سازمان ملل متحد در هنگام اقامت آنها در کابل حمایت مالی از جمله حمل و نقل و کمک هزینه نقدی را ارائه کرد.

این زوج توافق کردند که تا سال 2018 “سالهای آرام” را در کشور سپری کردند.

با همکاری سفارت ایالات متحده در کابل، خانم. سوفی زادا ویزای ویژه ای برای اسکان مجدد در ایالات متحده دریافت کرد و آقای. الیف که با ارتش لهستان در پایتخت افغانستان کار می کرد، بعداً با ویزای مهاجرتی ویژه به او پیوست.

خانواده ای که ماندند

اگرچه از اینکه توانستند به ایالات متحده برسند، خوشحال هستند، اما نگران خانواده خود در پاکستان هستند که پس از تسلط طالبان در ماه اوت گذشته بار دیگر کابل را ترک کردند.

“خانواده ام دو بار در مرز طرد شدند، حتی همه چیز را داشتند [the necessary] ویزا و مدارکگفت خانم در سوفیزا. ما از حضور در اینجا خیالمان راحت است، اما همچنان نگران بستگانمان هستیم.»

آقای. شفیع همچنین به عنوان یک کارمند غیردولتی برای کمک به تازه واردان کار می کند، جایی که او از مهاجران و آزادشدگان افغانی که وارد می شوند حمایت می کند.

او استدلال کرد که هیچ پناهنده ای از ترک کشورهای خود خوشحال نیست، اما این کار را تحت تهدید خشونت یا آزار و اذیت انجام می دهد.

او از “محل اسکان مجدد بیشتر” و کمک به نیازهای اساسی – مانند مسکن – برای کمک بهتر به جوامع جدیدشان حمایت کرد.

ما هنوز نگران بستگان خود هستیم – اسکان مجدد پناهنده افغان

افغان های مبارز

بر اساس گزارش کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد، افغان ها یکی از بزرگترین جمعیت پناهجویان در جهان را تشکیل می دهند.

2.6 میلیون پناهنده افغان در سراسر جهان ثبت نام شده اند که از این تعداد 2.2 میلیون تنها در ایران و پاکستان ثبت شده اند. و 3.5 میلیون دیگر آواره داخلی هستند.

بیش از نیمی از جمعیت افغانستان، یا 24 میلیون نفر، با ناامنی غذایی حاد روبرو هستند و 97 درصد تخمین زده می شود که زیر خط فقر زندگی می کنند.

درخواست برای باز کردن مرزها

پس از شنیدن این داستان های جذاب، آقای. گوترش از کشورهای توسعه‌یافته خواست تا کارهای بیشتری انجام دهند.

او نقش آنها را در استقبال و دادن این فرصت به پناهندگان یادآوری کرد که به دور از اردوگاه های تحقیرآمیز یا شرایط بد مسکن، با خیال راحت شروع کنند.

دبیر کل سازمان ملل یادآور شد که زمانی که او در راس کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل بود، فرصت های اسکان مجدد دو برابر بیشتر برای پناهندگان وجود داشت و از کشورهای بیشتری خواست تا مرزهای خود را به روی پناهجویان باز کنند.

فرار برای امنیت

در سال 2021، 86 درصد از کل پرونده‌های اسکان مجدد ارائه شده توسط کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد برای بازماندگان شکنجه یا خشونت و افراد با نیازهای قانونی و حمایت فیزیکی بود.

بیشتر آنها زنان و دختران آسیب‌پذیر و کمی بیش از نیمی از کودکان نگران بودند.

به گفته سازمان ملل، جهان در ماه مه، 10 هفته پس از حمله روسیه به اوکراین، به نقطه عطف چشمگیری رسید.

“همراه با زنان، کودکان و مردانی که از درگیری در سایر نقاط جهان فرار می کنند، تعداد کل آوارگان به اجبار به 100 میلیون نفر رسیده است – کیفرخواست وحشتناک زمان مادبیرکل سازمان ملل متحد در پیام خود به مناسبت روز جهانی پناهندگان گفت.

وی ادامه داد: «جمعیت جهانی پناهندگان در بالاترین حد خود قرار دارد.

حق امنیت

این مقام ارشد سازمان ملل متحد از همه خواست تا در مورد “شجاعت و انعطاف پذیری کسانی که از جنگ، خشونت و آزار و اذیت گریخته اند” فکر کنند و در عین حال “شفقت کسانی را که از آنها استقبال می کنند” به رسمیت بشناسند.

او تاکید کرد که این روز یک اصل اساسی انسانیت مشترک ما را تأیید می کند: “هر کس حق دارد در جستجوی امنیت باشد – هر که هستند، از هر کجا آمده اند و هر زمان که مجبور به فرار شوند.”

طبق قوانین بین المللی، حق پناهندگی یک حق اساسی بشر است.

“افرادی که از خشونت یا آزار و شکنجه فرار می کنند باید بتوانند با خیال راحت از مرزها عبور کنند… با تبعیض مواجه نشوند… به دلیل نژاد، مذهب، جنسیت یا کشور مبدأ، به طور ناعادلانه ای از پناهندگی یا پناهندگی محروم شوند…[or] دبیرکل سازمان ملل تاکید کرد که اگر زندگی یا آزادی آنها در خطر باشد، مجبور به بازگشت خواهند شد.

افرادی که از خشونت یا آزار و اذیت می گریزند باید بتوانند به طور ایمن از مرزها عبور کنند – رئیس سازمان ملل

و مانند هر انسانی باید با احترام با آنها رفتار کرد.

مسیولیت تقسیم شده

اما ایمنی فقط اولین قدم است. وقتی پناهندگان مستقر می شوند، باید فرصت هایی برای بهبودی، یادگیری، کار، شکوفایی، بازگشت به خانه در صورت تمایل، یا بازسازی زندگی خود در جای دیگر، در امنیت و عزت، داده شود. گوترش گفت.

“در سرتاسر جهان، پناهندگان زندگی جدید، رفاه و تنوع فرهنگی غنی را برای جوامع میزبان خود به ارمغان آورده اند” و حفاظت از آنها “مسئولیتی است که همه ما در آن سهیم هستیم”.

او همه را تشویق کرد که متعهد شوند که هم برای پناهندگان و هم برای کشورهایی که آنها را میزبانی می کنند، بیشتر کار کنند.

“بیایید با هم در همبستگی بایستیم… از یکپارچگی رژیم حفاظت بین المللی دفاع کنیم و هرگز انسانیت مشترک خود را از دست ندهیم.دبیرکل در پایان گفت.