جواهرساز بریتانیایی Anna Jewsbury از زمان راه‌اندازی نام تجاری خود Completedworks در سال 2013، فرم‌های ارگانیک و گوشواره‌های نامتقارن خود را به صورت آنلاین و از طریق خرده‌فروشی‌هایی مانند Dover Street Market و Bergdorf Goodman فروخته است. اما او می‌خواست تعامل مستقیم بیشتری با مشتریانش داشته باشد و از ژانویه، فضایی را برای این کار ایجاد کرده است. جوزبری در یک میخانه سابق واقع در مریلبون شمالی لندن، فروشگاه، نمایشگاه و کارگاهی را افتتاح کرده است که از آن به عنوان “آزمایشگاه ایده” یاد می کند. در طول بازسازی، هالی باودن، طراح داخلی بریتانیایی، طرح‌های Jewsbury را مورد توجه قرار داد: برای مثال، گوشواره‌های چین‌خورده و تا شده Cohesion او، الهام‌بخش دسته‌های کمد فلزی چکش‌شده بود. Jewsbury می‌گوید Completedworks همچنین کلاس‌های ماهانه رایگان را که در هفته مد لندن شروع می‌شود، ارائه می‌کند و «هنر در حال مرگ کار عملی» را ترویج می‌کند. ما می‌خواهیم مردم زمان بیشتری را با استفاده از دست‌هایشان بگذرانند – درست کردن، جستجوی غذا، باغبانی.» ابتدا در فوریه 23، یک کلاس سفال است که توسط طراح سرامیک داخلی این برند رهبری می شود. برنامه نویسی آینده شامل یک کارگاه آموزشی ikebana و یک سخنرانی در مورد شیوه های غذایی پایدار با سرآشپز مستقر در لس آنجلس Junya Yamasaki است. completeworks.com
این را بخور
رستوران رامن کیپ تاون که نودل های دست ساز سرو می کند
سرآشپزهای پیتر تمپلهوف و اشلی ماس باید در طول سفر تحقیقاتی خود به ژاپن، پیش از افتتاحیه دسامبر رستوران جدیدشان، رامن هد، در کیپ تاون، بیش از صد کاسه رامن را امتحان کرده باشند. تمپلهوف، که همراه با ماس، یکی از مالکان فین، یکی از پرطرفدارترین رستوران‌های شهر است که از مواد اولیه محلی – از جمله اسفناج تلماسه‌ای و تپه‌های شنی، ترکیب می‌شود، می‌گوید: «گاهی اوقات ما در یک روز 16 رامن می‌خوردیم. Springbok – با طعم ها و تکنیک های ژاپنی. در حالی که اتصالات رامن ممکن است در مکانی مانند شهر نیویورک رایج به نظر برسد، در کیپ تاون گزینه ها محدود است. تمپلهوف می‌گوید: «ما احساس می‌کردیم که فضایی برای انجام کاری جدید در اینجا وجود دارد. ما تنها جایی در شهر هستیم که خود رشته فرنگی درست می کنیم و آرد خود را از ژاپن وارد می کنیم. رامن هد که در میدان چرچ در منطقه تجاری مرکزی، درست زیر فین واقع شده است، پسر عموی آرامتر و آرامتر فین است. فضای داخلی رستوران و حیاط پر از درخت فقط برای پیاده‌روی در نظر گرفته شده است و صفی که اغلب در اطراف بلوک می‌پیچد، گواه این است که واقعاً اشتهای محلی برای رامن وجود دارد. منو مختصر است و شامل چند غذای اولیه مانند edamame، Wagyu biltong (یک گوشت گاو خشک شده محلی) و Springbok Gyoza است، با انتخاب محدودی از رامن. یکی از غذاهای مورد علاقه تمپلهوف تونکاتسو است، آبگوشتی غنی و خامه ای با چاشو، شویو و روغن انیسون ستاره ای. ramenhead.co.za
وینس اسکلی، مجسمه‌ساز اهل کالیفرنیا، می‌گوید: «هنوز برای جمع‌آوری کنده‌های تصادفی در کنار جاده یا درخت‌کاران وقتی می‌بینم که درختی را می‌برند، بیرون می‌روم. اسکلی با کارهای کنده کاری شده خود که تاریخ های مگالیتیک و مبلمان فلینت استون ها را به یاد می آورد، دانه ها و گره های چوب را دنبال می کند و به مواد خام اجازه می دهد تا هر طرح را مشخص کند. برای نمایش جدیدی با عنوان “مکالمه با درختان” که این ماه در موزه هنر کلرمونت لوئیس در زادگاه این هنرمند در کالیفرنیا افتتاح شد، اسکلی به برخی از رویدادهای اخیر که بر منظره اطراف تأثیر گذاشته پاسخ داد. سال گذشته، یک طوفان باد شدید کلرمونت را درنوردید و حدود 300 درخت را از بین برد. او به یاد می آورد: «من برای کمک به جامعه، جاده ها و پارک ها را پاکسازی کردم. هر تکه چوبی که نجات دادم از یک مکان خاص مانند باغ گیاه شناسی می آمد که از قبل از اینکه بتوانم قدم بزنم از آن بازدید می کردم. دو قطعه دیگر در این نمایش از چوب قرمز کهنسال به طور طبیعی قطع شده استفاده می‌کنند که زخم‌های آتش‌سوزی را در خود جای داده است. اسکلی امیدوار است که کارش به زندگی درختانی که از آنها استفاده می‌کند احترام بگذارد. او می گوید: ما با درختان رابطه مستقیم داریم. “ما از سایه آنها استفاده می کنیم. آنها اکسیژن و زیبایی را فراهم می کنند. وقتی آنها را از بین می برند، لازم نیست برای همیشه از بین بروند.” در این نمایشگاه هفت اثر جدید شامل صندلی، میز کناری، چهارپایه، توتم و مجسمه‌های در مقیاس بزرگ که برای نصب در فضای باز در نظر گرفته شده‌اند، نمایش داده می‌شود. “گفتگو با درختان» از فوریه در معرض دید عموم قرار خواهد گرفت. 17 تا 23 آوریلclmoa.org.
از این بازدید کنید
مسافرخانه ای در کالیفرنیا در قرن نوزدهم
هنگامی که مجموعه Auberge Resorts به بازسازی مسافرخانه در میخانه Mattei، واقع در دره سانتا ینز کالیفرنیا حدود سه ساعت رانندگی از لس آنجلس پرداخت، گروه هتل به دنبال انعکاس تاریخ ملک (به سال 1886 برمی گردد) بود. همچنین شامل عناصر معاصر است. از قسمت پذیرش رستوران Tavern، رستوران شاخص هتل استفاده کنید: فضای دنج، معروف به استیج روم، دارای فرش‌های عتیقه و صندلی‌های مخملی قدیمی، و همچنین یک فرش جدید با طراحی سفارشی با رنگ‌های سبز مریم گلی و اسطوخودوس است. رنگ های الهام گرفته از تپه های اطراف هتل. منوی آن نشانه هایی از مزرعه های کالیفرنیا با گوشت های کبابی و سالادهای روشن دارد، در حالی که کوکتل ها شامل یکی از نوشیدنی های قدیمی مسافرخانه است: Old Gus Berg یک قدیمی مد است که به نام دست راست بنیانگذار فلیکس ماتی نامگذاری شده است. زیبایی‌شناسی قدیمی به 67 اتاق خواب و کلبه‌های سفیدکاری شده گسترش می‌یابد، جایی که تخت‌های چهار پوستر و وان‌های پنجه‌ای روی کفپوش‌های چوبی اصلی در بسیاری از اتاق‌ها قرار دارند. دیو الکون، مدیر کل ملک می گوید: «ما این امتیاز را داشتیم که روح و شخصیت اصلی این مکان خاص را دوباره زنده کنیم. با توجه به موضوع قدیمی-ملاقات-جدید، مهمانان می توانند در سرگرمی هایی مانند چاقوسازی و تریل سواری، و همچنین کارهای مدرن تر مانند تورهای دوچرخه الکترونیکی با راهنما تلاش کنند. اتاق ها از 950 دلار،aubergeresorts.com.
مشاهده این
پرتره های آسیب پذیری لری استانتون
نمی توانید بفهمید که آنها به چه فکر می کنند: مردها با نگاهی به بیرون خیره می شوند که نشان می دهد ترسیده اند، شاید، یا شاخ هستند، یا فقط با پرتره نگاری که برای او نشسته اند خو گرفته اند و بنابراین کمی ناراحت هستند. (کشیدن عجیب است.) حتما احساس کرده اند همه از آن جمله: هنرمند، لری استانتون، اغلب پرتره‌هایی با مداد رنگی و مداد رنگی از افرادی می‌سازد که به سختی می‌شناخت – کسانی که با آنها دوست می‌شد، یا با آنها می‌خوابید، یا در جزیره آتش با آنها برخورد می‌کرد، گاهی اوقات نام آنها را در گوشه و کنار می‌نوشت تا نکند. فراموشش کن. استانتون در دهه 1960 وارد نیویورک شده بود و به سرعت به خاطر ظاهر خوبش بدنام شد. او شریکی پیدا کرد، یک سرمایه‌دار به نام آرتور لمبرت، و با هم با افرادی مانند دیوید هاکنی نقاش و هنری گلدزاهلر، متصدی Met، صمیمی شدند، که هر دو الهام‌بخش کارهای استانتون بودند. اکثر بهترین نقاشی‌های او بین سال‌های 1980 و 1984 ساخته شده‌اند: به گفته دانیل کونی، هنرمند گالری، که میزبان دومین نمایش انفرادی استنتون در فضای خود در چلسی تا 4 مارس است، استنتون نوشیدن الکل را متوقف کرد و شروع به تمرکز روی کارهای بزرگ کرد. پرتره های با سایه روشن، جایی که سوژه ها هر دو به نظر می رسند خیلی”دهه 80 و همیشه آسیب پذیر. این، البته، سال‌های ناپدید شدن بود، زمانی که بسیاری از همجنس‌گرایان شروع به از دست دادن یکدیگر کردند. استانتون در سال 1984، یک سال قبل از تایید اولین آزمایش HIV، بر اثر عوارض ذات الریه درگذشت. او 37 سال داشت و می توانید – به ویژه در نقاشی هایش – احساس کنید که هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری باقی مانده است. اکنون، با کمک لمبرت (که در دهه 80 خود است)، چیزی شبیه به رنسانس استنتون در راه است: سال گذشته یک مونوگراف با نام «به من فکر کن وقتی رعد می‌زند» منتشر شد. استودیو آکنه در حال انجام یک مجموعه کپسولی است. اما با دیدن این آثار به صورت حضوری بر روی دیوارهای گالری کونی، معنای تشکیل خانواده خود را به یاد می آورید. «لری استانتون: طراحی‌ها و نقاشی‌ها 1974-84» تا 4 مارس در معرض دید عموم قرار دارد.danielcooneyfineart.com.
برخلاف نام آن، حدود 400 نفر از شرکت کنندگان در اولین کلوپ خرچنگ در لس آنجلس در نوامبر گذشته در یک وعده غذایی با محوریت سخت پوستان افراط نکردند. در عوض نان بود. مقدار زیادی نان، همراه با یک مجسمه کره ای غول پیکر برای فرو بردن آن. گروه جدید هنرمندان مستقل که توسط نقاش خودآموخته 30 ساله ماجا دلوگولکی تأسیس شده است، سومین رویداد خود و دومین رویداد خود را در لس آنجلس در طی نمایشگاه هنری Frieze در فوریه برگزار خواهد کرد. 19 در خانه سابق اکو پارک و استودیوی الکس تیگی واکر از تیوا سلکت. این بار در میان آثار هنری، اینستالیشن خوراکی توسط آلیسون جکس، طراح غذا، به نام «سیوداد، ساندویچ د میگا» وجود خواهد داشت.چیدمان بلندی از میان‌وعده سنتی آمریکای جنوبی که معمولاً با ژامبون، تخم‌مرغ، پنیر و فلفل دلمه‌ای درست می‌شود («شهر» موقت به تدریج تخریب می‌شود، زیرا شرکت‌کنندگان ساندویچ‌های کوچکی را که از آن ساخته شده است برمی‌دارند).دلوگولکی می‌گوید در حالی که غذا تمرکز باشگاه خرچنگ نیست – یک هدف این است که به اعضای شرکت‌کننده نمایشی گروهی ارائه دهیم که در آن آنها بیش از 50 درصد سود سنتی از هر فروش را حفظ کنند – این امر ضروری است. “این یک لحظه جامعه است. وقتی یک نمایش انفرادی اجرا می کنید، می تواند واقعاً ترسناک باشد. ما می‌خواستیم با گروهی از همسالان، فضایی مفرح، بی‌تکلف و در عین حال عالی ایجاد کنیم.» این همتایان شامل فهرست رو به رشدی از 20 هنرمند از رشته های مختلف مانند مایکل مک گرگور مستقر در لس آنجلس است که در طبیعت بی جان متخصص است و نقاش انتزاعی سوئیسی کارولین دنروو. خود دلوگولکی تنها هشت سال است که نقاشی می‌کشد، اما بوم‌های اکریلیک پاستلی او را می‌توان در محوطه‌های هادسون و خانه سوهو در ساحل میامی دید. او در ماه مه امسال یک نمایش انفرادی در شهر نیویورک برگزار خواهد کرد و در عین حال در کلاب خرچنگ نقش عامل و متصدی را نیز ایفا خواهد کرد. علاوه بر رویدادهای خود، این سازمان برنامه مربیگری و اقامت یک هنرمند را راه اندازی کرده است. اولین ساکن، مجسمه‌ساز فلزی ساکن بروکلین، لین واکاپ، قطعه‌ای در مقیاس بزرگ در دره یوکا خلق کرد که در نمایشگاه گروهی بیش از هر اثر قبلی او فروخته شد. دلوگولکی می‌گوید: «این یک لحظه واقعی بود. lobster-club.com
از اینستاگرام تی
